A Igrexa de Santa María é unha construción levantada a finais do século XIX, concretamente no ano 1883, segundo indica a inscrición situada na base da espadana: “Se hizo siendo cura párroco don Manuel Rocha y Vía. Año de 1883.” Foi edificada sobre o mesmo terreo onde se erguía a primitiva igrexa do século XV, desaparecida tras sucesivas intervencións desafortunadas.

O edificio presenta unha planta rectangular cunha única nave cuberta a dúas augas e unha capela maior situada na cabeceira, de forma trapezoidal e máis estreita ca nave principal, cuberta a tres augas. No lateral do evanxeo engádese a sancristía, que se prolonga parcialmente ao longo da nave.

A fachada principal, de traza sinxela e esquema pentagonal, organízase arredor do seu eixo central. Na parte inferior sitúase a porta de acceso rectangular, sobre a que se abre unha xanela tamén rectangular, cun arco rebaixado na parte superior. Rompendo o vértice da fachada érguese unha espadana dobre, apoiada sobre unha base decorada e flanqueada por pináculos piramidais. A espadana remata nun frontón coroado por pináculos, mantendo un conxunto equilibrado e sobrio.

Os muros, recebados e pintados, deixan á vista as peças de cantería que reforzan os esquinais e encadran os ocos, creando un contraste que acentúa a sinxeleza e elegancia da construción.